The Legend of Zelda: De gameplay van zelda III

De gameplay van WW steekt goed in elkaar. Naar mijn mening een enorme pré is dat je eigenlijk nooit te maken krijgt met langdradige tutorials tijdens het spelen. Nintendo integreert die naadloos in het spel zelf. Als je een nieuw item hebt verkregen, (zoals bijvoorbeeld de grapling hook waarmee je als een echte indiana jones overal naartoe kan slingeren) kan je er donder op zeggen dat je de komende tijd intensief gebruik zal moeten maken van je nieuwe speeltje.

Pas het trucje toe

Deze uitstekende methode heeft wel een nadeel. Als je dit truukje eenmaal doorhebt zijn de meeste puzzels in het spel verschrikkelijk makkelijk op te lossen. Je moet namelijk altijd je nieuwste item gebruiken. Het viel mij echt een beetje tegen in hoeverre Nintendo dit systeem doorvoerde. De puzzels in een Zelda game zijn meestal niet zo moeilijk, maar zelfs de eindbazen van WW hadden zulke voorspelbare zwakke plekken dat het mij af en toe een beetje ging irriteren. Pas bij de final eindbaas had ik het gevoel een beetje voor een uitdaging te staan, hetgeen naar mijn mening al wel wat eerder had mogen gebeuren.

De tingle turner

Een vernieuwend gameplay element is de Tingle Tuner. Ik heb dit apparaatje zelf niet kunnen testen maar wat het doet is het volgende: Je sluit je GBA (die ik dus niet had) aan op je Gamecube en vervolgens kan je broer/zus/moeder/vader/mental-coach/whatever de handheld beetpakken om jou uit de brand te helpen. Op het schermpje van de GBA kan Tingle je onder andere aanwijzen waar zich verborgen schatten bevinden en tegen betaling kan hij met zijn Tingle Bombs zelfs helpen om je vijanden uit te schakelen. Erg leuk dat er eindelijk een mogelijkheid is tot het spelen van Zelda met z'n tweetjes.